Het Betondorp nu (Deel IV)

Vanzelfsprekend hebben de plannen met betrekking tot de aanleg van de Ringweg de Betondorpers in onze dagen niet onberoerd gelaten. Het verdwijuen van de volkstuinen "Rust en Vreugd" deed velen van hen verdriet. Hoewel hen een nieuwe plaats in de "Wijkergouw" werd aangeboden, heeft 45% van de leden de stap naar de overkant van het IJ niet kunnen maken, veelal wegens hun leeftijd. Er zijn nog meer problemen waarmee de bewoners van het "bejaardenhuis", zoals het Betondorp wel wordt genoemd, tobben. Een buurt met een overwegend bejaarde bevolking heeft veel belang bij voldoende medische voorzieningen en goede verbindingen met het openbaar vervoer. En de Betondorpers ervaren herhaaldelijk dat hun buurt juist op deze twee gebieden slecht bedeeld is. Er is slechts één dokter (dr. Bouman) en het gehele dorp is aangewezen op het openbaar vervoer via lijn 9, bus 137,175



De Brink in het Betondorp, 1937. Tekening van Louis Schrikkel.









Er is een hulpapotheek op de Brink maar die is alleen op bepaalde uren geopend. Over een echte apotheek was men toen in onderhandeling met de wethouder van Openbare Gezondheid of iets in die geest, en is er nog steeds niet.

Een ander ongerief is het feit dat de hulppost voor bejaarden nu eens hier, den weer daar gevestigd was. Sinds een tijdje is echter het Brinkhuis tot bejaardenwijkpost verheven.

In 1977 werd het gebouw van de Openbare Leeszaal aan de Brink wegens bouwvalligheid gesloten. Dit betekende een groot verlies voor de buurtbewoners. Deze leemte werd gedeeltelijk opgevangen door de bibliotheekbus, die samen met de bejaardenbus op bepaalde tijden is gestationeerd op de Brink. Er was enige hoop dat in de leegkomende Tyltylschool aan de Zaaiersweg enige ruimte voor een leeszaal gecreëerd zou kunnen worden, maar in 1977 berichtte de wethouder van Onderwijs dat de Tyltylschool een andere onderwijsbestemming zou krijgen.

Volgens het lid van de Werkgroep Betondorp, de heer Frans van Beveren, heeft Watergraafsmeer, gezien het aantal inwoners, recht op drie buurthuizen. Er is er mear één, "De Vergulden Eenhoorn" aan de Ringdijk.

In het Betondorp is op dit gebied voor hen die geen lid zijn van een kerk of vereniging niets.

De Stichting Wijkvoorziening voor Bejaarden afdeling Watergraafsmeer zei bij monde van Liesbeth van Aersen "Het Betondorp telt 36% bejaarden, voor de rest van Amsterdam is dit 17%. De gemeente vindt zelf dat het Betondorp bejaard moet blijven, maar er wordt niet voor de nodige voorzieningen gezorgd. " Dat is nu wel anders, sommige ouderen trekken weg(bejaardenhuis of verzorgings flat) en jongere vinden het maar niks, omdat er maar 1 café is en een koffiehuis en buitenlanders komen er voor terug.

Ook de heer J. de la Court, directeur van de Openbare Leeszaal en Bibliotheken, is niet gelukkig met de situatie in het Betondorp. De Openbare Leeszaal in het Betondorp, die in 1972 op de monumentenlijst werd geplaatst, is nu in een ruïne veranderd.
Volgens de heer A. Vos van Volkshuisvesting wordt het gebouw niet gesloopt. Er moest eerst "een globaal inzicht in de bouwtechnische staat" verkregen worden. Hopelijk komt dat inzicht snel en kunnen de bewoners weer in hun echte bibliotheek terecht.