Hondenogen en gummikaak

Het volgen van het kwebbelprogramma Jeroen Wauwel & Paul Ouwel blijft inspirerend. Deze keer weer eens het opvoedende vingertje van Jan Pronk, die meedeelde dat de vergelijking van de koran met Mein Kampf maar eens gerechtelijk aangepakt moet worden.

Het is inderdaad schandelijk erop te wijzen dat de inhoud van de koran bij de volgelingen van dat standaardwerk voor islamitische etiquette, nogal eens tot gedrag leidt dat overeenkomt met het gedrag van de volgelingen van Mein Kampf. De vraag is echter of dat Wilders te verwijten valt, of juist de volgelingen van de koran.

Toen Jan Pronk nog uit hoofde van zijn door de VN oplegde taak - de genocide in Darfur beëindigen - zijn kakihemden vol zweette, wist hij niet verder te komen dan de term “genocide” uit de notulen te houden. En die was nu net nodig om tot VN-maatregelen tegen Soedan te komen.

Dat het slachtofferaantal in Darfur al zo’n jaar of twee op 200 000 staat, lijkt overigens niet het gevolg van zijn moedige optreden daar, maar het gevolg van het falen van de telmachine van de VN, want aanwijzingen dat het er daar leuker op geworden is zijn er niet.

Vandaar dat hij gisteravond weer even heldhaftig uit de slof schoot met zijn hondenogen, gummikaak en tot hysterie opgezweepte lichaamstaal, om de wereld weer eens meesterlijk de les te lezen.

Over zijn lichaamstaal gesproken, sloeg hij deze keer wild op de glanzende designtafel, want hij moet inmiddels al zo veel dictators bezocht hebben dat hij er iets van opgestoken heeft.
Ultieme humor was dat hij liet doorschemeren dat polariseren over sociale onderwerpen door de beugel kan, maar niet op het gebied van het multiculturele vraagstuk.Omdat ook deze keer Jeroen Wauwel & Paul Ouwel niet helemaal alert waren - wat dit duo wel vaker overkomt bij bezielde linksen - werd de vraag vermeden wat Pronk dan toch voor meningsverschil met voormalig minister Rita Verdonk uitvocht. Pronk vergeleek namelijk het uitzettingsbeleid van de 26 000 gezichten met deportatie. In de commotie die daarover ontstond suggereerde hij ter verdediging dat die term een normaal gebezigde is binnen het metier. Waarom dan die vergelijking, zou men zich af kunnen vragen.

Maar het was duidelijk genoeg wat Pronk bedoelde, en wat steeds terugkeerde in de linkse regio: het uitzetten van de 26 000 gezichten mocht vergeleken worden met het in goederenwagons proppen van Joden en zigeuners richting vernietigingskampen. Het wemelde in de periode dat Verdonk het dossier trachtte uit te voeren van soortgelijke parallellen, tot en met affiches met concentratiekampen.

Polariseren mag, desnoods met vuige vergelijkingen met de uitwassen van het nazi-regime. Maar Wilders mag de koran niet met Mein Kampf vergelijken.

Soms spijt het me dat de Janjaweed Jan Pronk niet een keertje bij de keel gegrepen heeft.

Filantroop