Er is hoop

Een sprankje hoop in deze debiele 'correcte' tijden die eindeloos lijken. Hopelijk het begin van het begin van het einde van het begin. Als u begrijpt wat ik bedoel.

Soms doe je iets niet omdat de regels het voorschrijven, maar doe je het omdat elke vezel in je lijf schreeuwt om het te doen. Ook als het niet mag volgens de regels. Ayaan's beveiliging in het buitenland is zo'n geval. Al zou het een ton per dag kosten. Op alle tonnen, of veel meer die er per dag weggepist worden, om veel minder, een peulenschil.

"Ik veracht uw persoontje en uw boodschap, maar zal me doodvechten voor uw recht om uw abjecte boodschap te verkondigen." Wellicht indertijd wat theatraal van Voltaire, aan wie de spreuk is toegeschreven, maar het is wel de essentie van het vrije Westen. Ayaan verkondigde haar boodschap vóór ons, gekozen dóór ons, op kosten van ons. Althans, iets meer dan een onsje onder ons gaven haar oorspronkelijk hun voorkeursstem. Daarna kwam ze aanmerkelijk aan, om maar in beeldspraak te blijven. Vervolgens werd ze door anderen uitgekotst en aan de dijk gezet. En dat laatste is nog maar de polderse straf voor het je nek uitsteken. Anderen hadden er graag een touw aan vastgeknoopt of met een zwaard op ingehakt.

Voor de meesten hebben we het niet eens over Volteriaans doodvechten, hooguit geldt dat voor de paar dozijn betrokken kleerkasten, maar over een beetje poen. Zoals ik al schreef, in het grote plaatje van weggepleurde dolle eurodraaikolken, minder dan een pre-Augustiaanse sestertie.

Het zou zomaar kunnen dat wanneer iemand aangeeft niet te willen betalen voor Ayaan's beveiliging in het buitenland, dit niet echt aanvoelt of begrijpt, ik zomaar het contact verbreek. Of mijn principes even sterk waren geweest wanneer ze een paardenbek met hazenlip en horrelvoeten had gehad, doe ik om veiligheidsredenen geen uitspraken over.

En wie, uitgerekend wie nam het op voor een abjecte mening? Niet zozeer die mening, maar wel de beveiliging voor die mening? Femke Halsema. Het blijft natuurlijk een links loeder, maar wel een OK links loeder. Er is hoop.

En, er was nog meer hoop. In de regerende leugen van afgelopen vrijdagavond kwam Frisco van Jole met een betoog dat mijn bord Chateaubriand in sauce Béarnaise pardoes van mijn schoot liet donderen. Niet alleen kraakte hij met een onvermoed historisch besef Che Guevara af als strijder voor een verwerpelijk regime dat vele doden op zijn geweten heeft, maar kraakte hij bovendien het over Che jubelende Nos journaal nog eens af ook. Er is hoop, echt, er is hoop.

Nu nog wat mensen bij het vragenuurtje voor de premier die niet uit een makke schapenstal zijn getrokken en een paar Paxman journalisten die tegen kwee Balkenende durven te zeggen dat hij uit zijn nek kletst als hij zegt dat de regering de wens van het volk heeft meegenomen bij de beoordeling van het wel of geen EU referendum, en er is echt weer hoop. Om brutaal tegen een kwee te zijn lijkt me niet veel lef voor nodig. Femke? Frisco?

Michiel Mans