Birmaanse zender brengt onderdrukten nieuws vanuit Noorwegen

In Birma bepaalt het militaire regime wat het nieuws haalt. Maar vanaf de andere kant van de wereld houdt de omroep de Democratic Voice of Burma, gevestigd in een pakhuis in Oslo, de onderdrukte bevolking via internet, satteliet en kortegolf op de hoogte van de ontwikkelingen in hun eigen land en steekt hun bovendien een hart onder de riem tijdens hun opstand tegen de militaire machthebbers.

Volgens hoofdredacteur Aye Chan Naing stemmen maar liefst vijf miljoen van de in totaal 54 miljoen Birmanen af op de zender. De junta heeft de media daar zo in de tang, zegt hij, dat bijna alles wat de omroep uitzendt voor de Birmaanse bevolking nieuws is. Naing richtte de omroep in 1992 op, samen met andere Birmaanse activisten in ballingschap en met hulp van de Noorse overheid en organisaties die de vrijheid van meningsuiting voorstaan, waaronder het Nederlandse Free Voice.

Een jaar voor de oprichting werd de Birmaanse oppositieleidster Aung San Suu Kyi de Nobelprijs voor de vrede toegekend vanwege haar geweldloze campagne voor democratisering. Om die reden werd voor Oslo gekozen als thuisbasis van de omroep. De Nationale Liga voor Democratie van Suu Kyi won de verkiezingen van 1990, maar werd van regeren weerhouden door het leger dat in het land al sinds 1962 direct of indirect de dienst uitmaakt. Van de afgelopen achttien jaar heeft Suu Kyi er twaalf onder huisarrest doorgebracht.

Om de huidige protesten in Birma te steunen hebben de tien medewerkers van de Democratic Voice of Burma de zendtijd op de kortegolf verdubbeld tot zeven uur en ook hun televisieuitzendingen uitgebreid. Maar volgens Naing raakt de omroep nu snel door haar fondsen heen. ,,We zijn nagenoeg blut", aldus de hoofdredacteur. Onlangs raakte de omroep in Birma een aantal camera's kwijt. Sommige werden door de autoriteiten in beslag genomen, andere raakten beschadigd. Naing toont zich echter onverzettelijk en heeft gezegd, afhankelijk van de ontwikkelingen, bereid te zijn om 24 uur per dag de lucht in te gaan. De Noorse minister van ontwikkelingshulp Erik Solheim liet vorig weekend weten dat hij openstaat voor een verzoek om extra subsidie.

De omroep heeft in Birma dertig tot veertig undercover-journalisten aan het werk die, bewapend met kleine verborgen camera's, de kijker een unieke blik gunnen in de gang van zaken in deze gesloten staat. De beelden worden vervolgens via internet het land uit gezonden, soms beeldje voor beeldje. Openlijk journalistiek bedrijven in Birma is vrijwel onmogelijk, vanwege het grote risico op arrestatie en inbeslagname van camera's en andere uitrusting.
Naing, die in 1988 naar Thailand vluchtte en sinds 1992 in Noorwegen woont, zegt te hopen op een dag naar een democratisch Birma te kunnen terugkeren, met de vrijheid om het leiderschap, welke dan ook, te bekritiseren.